Oyun

Fenerbahçe yatırımcısına yüzde 3 kazandırmıştı ve Hacıosman metrosunun gelmesine 3 dakika vardı. Bugün 23 Nisan’dı. Ve yıllardır olduğu gibi yine yağmur yağıyordu. Son senelerden farklı olmayarak ben yine çalışıyordum. Modern zamanlarda 23 Nisan zordu. Hala kendimi çocuk gibi hissettiğimden çocuk işçi olmak daha da zordu. Büyümeyi ne zaman kabullenirdi insan bilmiyorum ama ben sürekli çocuk olarak başlayacağım yeni bi oyunun içinde buluyodum kendimi. Oyunlar heyecanlıydı, güzeldi, zevk vermesi pek muhtemeldi. E tabii ama riskliydi. Kazanırsan iyiydi. Çocuklar kaybetmeyi sevmezdi. Ben de sevmezdim her çocuk gibi. Ama oyundan da kaçamazdım. Varsa bi oyun ihtimali minik avuçların içine mum dikmek üzere parmağını daldıran ilk ben olurdum.

Küçüklüğümün 23 Nisanlarında yağmur yağmasıyla, büyüdüğümü sandığım zamanların 23 nisanlarında işe giderken hissettiğim aynıydı. Yağmur da iş de, aynı oyunu yarım bıraktırıyodu. 

Ne kadar büyüsen de bi rahat bırakmıcaklardı.

Bugün 23 nisandı, oyun yine yarım kalmıştı.