Çok (harca az) Yaşa!

Gündüzleri reklamcı geceleri insandık. Ve insanken daha cok uyumayı tercih ediyorduk. Çünkü uyutulmaya alıştırılmıştık. İnsanlıktan reklamcılığa geçiş bazen bir lastik, bazen bir demir ya da su aracılığıyla oluyodu. Yaklaşık 35 dakikalik işlem sonunda hafta içi her sabah aynıydı. İnsanları hayal kurmaya değil kurutmaya teşvik ediyoduk. Ama onların bundan haberleri yok gibiydi. Daha fazla harca daha az yaşaydı felsefemiz. Ne kadar çok harcarlarsa o kadar çok azalıyordu hayalleri. Sene boyunca onlara yaptıklarımız için 2 haftalığına ödüllendirirlerdi bizi üstelik. Az gelirdi de doymazdık. Çünkü asıl hakettiğimizin ceza olduğunu unuturduk çoğu zaman. Cezanın kendisi bizdik, hatta cezanın somürgesiydik. Allah cezamızı versindi zaten ama çoğumuz ateisttik.